Sinds 2009 is in de V.S. en de EU door overheidsinstellingen meer dan € 50 mln besteed aan wetenschappelijk onderzoek naar de bijensterfte. Deze financiële middelen waren bedoeld om een antwoord te vinden op de vraag wat de oorzaak is van de in enkele jaren tijd zeer sterk toegenomen bijensterfte.

Het onderzoek heeft ontegenzeggelijk zeer veel gegevens opgeleverd. In november 2012 is verschenen het 300 pagina´s tellende boek Honey Bee Colony Health met als subtitel Challenges and Sustainable Solutions. Dit werk is te beschouwen als resultatenoverzicht van al het bijenonderzoek in de afgelopen 30 jaar. Bijna 70 personen uit het bijenonderzoek in vele landen hebben hieraan een bijdrage geleverd. Het boekwerk is te beschouwen als de state of the art in 2012, maar bevat geen enkele oplossing.

Een belangrijke vraag is waarom dit onderzoek naar de bijensterfte nog niet heeft mogen leiden tot een oplossing van het probleem van de bijensterfte. De volgende antwoorden zijn daarop te formuleren:

• Men is het spoor bijster geraakt als gevolg van het bewandelen van allerlei zijpaden en teveel detailleringen
• Men stelt de verkeerde vragen, werkt aan de verkeerde onderwerpen
• Men gaat uit van het ziektemodel, niet van het gezondheidsmodel
• Het vele me-too onderzoek, wetenschappelijke modes van dat moment, inclusief de marketing van wetenschappelijke ideeën en instellingen
• De aansluiting met de praktijk ontbreekt, de schuld in de schoenen van de bijenhouders schuiven, ontbreken van gezond boerenverstand
• Het negeren, ontkennen of niet weten van ontwikkelingen in andere wetenschappelijke vakgebieden
• Men besteedt de middelen aan algemene wetenschappelijke kwesties, waarbij de honingbij uitsluitend als model dient