(geschreven op 07-04-2020 op basis van de toen beschikbare informatie, elders gepubliceerd op 07-04-2020)

Onder druk van het publiek en de publiciteit, dat gevoed is met ideeën van bepaalde ‘deskundigen’, vindt er een forse uitbreiding plaats van het aantal testen op het coronavirus. Dat is mogelijk omdat diverse instellingen graag een graantje meepikken van de nieuwe geldstroom ‘om het coronavirus te bestrijden’. Daaronder zijn onder andere WUR, dat ook hier weer even op haar bestaan wil wijzen, en het noodlijdende Sanguin. De testen worden aldus niet meer gebruikt als diagnosehulpmiddel, maar als methode van monitoring.

Ecologisch onderzoek

Een dergelijke monitoring is in wezen een soort ecologisch onderzoek. Dat type onderzoek steunt altijd in zeer sterke mate op het gebruik van statistische methoden bij de verwerking van de verzamelde gegevens, net zoals in het psychologisch onderzoek. Overbodig te zeggen dat daarmee de blik op de werkelijkheid verdoezeld kan worden. De vraag is of dit testen ook maar ergens aan bijdraagt. Op geen enkele manier is een hypothese opgesteld over wat men verwacht en wat de betekenis is van eventuele bevindingen.

Virus niet altijd aantoonbaar

In ieder geval zal het leiden tot ‘meer aangetoonde gevallen van dragerschap van het coronavirus’, dat in wezen een pseudoparameter is. Het zal ook niks zeggen over het aantal mensen dat het SARS-CoV-2 bij zich heeft, aangezien het niet aantoonbaar is als de hoeveelheid virusmateriaal in het monster erg laag is of wanneer het wel aanwezige virusmateriaal gedeactiveerd is of om andere redenen zich maar niet wil laten vermeerderen in de PCR-testen. Tot dit testprogramma is ‘besloten’ onder verwerping van andere methoden om een monitoring uit te voeren, of deze zijn al helemaal niet in de hoofden opgekomen. Het zal sowieso leiden tot reeksen nieuwsberichten, die vol staan met eigen interpretaties en bepaalde vormen van wensdenken. En uiteraard tot meer ‘onderzoek’.

Andere oorzaak: geen virusinfectie, maar bacteriële infectie

De aanname hierbij is trouwens dat het ‘SARS-CoV-2’ virus de werkelijke oorzaak van de ziekte Covid-19 is. Misschien is er wel een andere oorzaak, een diepere oorzaak waarom mensen ziek worden. Na vele jaren intensief onderzoek naar het fenomeen bijensterfte, inclusief het raadplegen van zeer vele wetenschappelijke publicaties, nieuwsberichten, bezoeken aan diverse landen en gesprekken met vele imkers weet ik als geen ander hoe een sector in gijzeling wordt gehouden door een in de loop der tijd geëxplodeerd in zichzelf gekeerd onderzoekscomplex. Waar men op talloze sub-terreinen in details van details verzeild is geraakt. Waar men de basis niet eens kent. Waar men tot de konklusie is gekomen dat er ‘een nieuwe bij’ moet komen, die alle uitdagingen aan kan.

Oorzaak en gevolg niet kunnen onderscheiden

Mijn voornaamste konklusie uit al dat ‘bijenonderzoek’ is dat men ‘oorzaak’ en ‘gevolg’ niet van elkaar heeft weten te onderscheiden. Er is voor de bijensector bar weinig bruikbaars uit voortgekomen. Aanvankelijk dacht men ook hier via de monitoring inzicht te kunnen krijgen, maar dergelijk onderzoek raakte na enige tijd volkomen in het slob, met name omdat men systematisch de verkeerde vragen stelde en omdat men te maken had met de altijd aanwezig grote variabiliteit in biologische systemen. Als je het verkeerde gaat meten of onderzoeken, dan krijgt men natuurlijk alleen antwoorden op de verkeerde vragen.

Antistoffen

Minstens even merkwaardig is het onderzoek naar de aanwezigheid van antistoffen tegen het coronavirus door onder andere Erasmus MC. Daarbij wordt gepostuleerd dat een persoon weerstand heeft, als er antistoffen aanwezig zijn. De aanname is hier dat aanmaak van antistoffen de enige methode is waarop weerstand tegen dit virus bestaat. Dit is het zogenaamde exclusieve 1 op 1 denken waar de wetenschap vol van zit en dat we in brede zin dus ook weer aantreffen bij het ‘onderzoek naar het SARS-CoV-2 virus.

Wetenschap: gevaarlijke tak van sport

Er gaat hier dus weer een heel cluster van activiteiten op kosten van de belastingbetaler ontstaan, waar we voorlopig niet vanaf zijn De ambtenarij is altijd heel inventief om de eigen onmisbaarheid aan te tonen. Daar hoort ook het klapvee bij, bestaande uit allerlei lieden die een duit in het zakje doen om de onderzoeksinstituten de hand boven het hoofd te houden.

Al met al begin ik de wetenschap, i.c. het wetenschapsbedrijf, als een steeds gevaarlijker tak van sport te beschouwen, eentje die de mensen voortdurend opzadelt met allerlei waarheden die na een paar dagen of weken over de houdbaarheidsdatum zijn. Ik heb er al talloze voorbeelden van gedocumenteerd, deze kan er ook nog wel bij.