Volgens de schrijver van het boek Encyclopedie van de domheid, Matthijs van Boxsel, is domheid nodig om de wereld vooruit te brengen. Domheid leidt namelijk tot tegenreacties. In mijn – deels fundamenteel – onderzoek naar fenomenen zoals blauwalgen en bijensterfte ben ik in de loop der tijd heel wat domheid tegengekomen, het niet weten en niet willen weten. Met name Wageningen is een bolwerk van collectieve domheid. Ik beschouw de diverse instellingen in dit bisdom van ambtenaren dan ook als een groot gevaar voor de maatschappij, in vele opzichten. Het bewijs hiervoor dringt langzaam de maatschappij binnen in de vorm van ziektes bij mens en die, alsook zinloze en uiterst kostbare maatregelen ‘voor de natuur’ als gevolg van gebrekkig en ideologisch (politiek) geïnspireerd onderzoek.
Dat varroabestrijding een niet erg effectieve maatregel is, vaak nog averechts werkend ook, wordt alleen daar nog niet ingezien. Hoe het uit de hand kan lopen als men meent mijten te moeten ‘bestrijden’ hebben we in de pluimveesector kunnen meemaken.
Ziekteprocessen
In de loop der tijd heb ik inzichten verworven in hoe ziekteprocessen in elkaar zitten. Een ziekteproces wordt in wezen gekenmerkt doordat een bepaald ongewenst proces de overhand krijgt (dominant wordt).
De essentie van mijn vindingen is dat de meeste ziekten beginnen op het optreden van een anaerobe situatie en gevolgd worden door steeds dezelfde processen. Normaal gesproken worden dergelijke processen gestopt, voordat er symptomen zijn. Vaak treedt herstel op. Het heeft te maken met het bestaan van zekere balansen en feedback mechanismen. Dit hoeft overigens niet alleen betrekking te hebben op ziektes in medische zin, maar ook in maatschappelijke zin.
WUR
Zo is WUR ook een ziekte, die met haar tentakels overal een stempel op drukt. Inmiddels heb ik een behoorlijk dossier over WUR opgebouwd van mislukte projecten, doodgelopen en absoluut zinloze onderzoeken, plagiaat, valsheid in geschrifte, fraudes en criminaliteit.
Dat heeft allemaal zaken die met de bedrijfsvoering van WUR te maken, oftewel het WUR-proces. Daarbij worden natuurlijk onvermijdelijk fouten gemaakt, maar er zijn zeker lijnen in te ontdekken. Dat ziekteproces heb ik nauwkeurig in kaart gebracht.
Men zou verwachten dat fouten gecorrigeerd worden, wanneer men daar merkzaam op wordt gemaakt. Dit is bij WUR niet het geval. Ik heb de voorzitter van de Raad van Bestuur van WUR erop gewezen dat er bepaalde tekortkomingen in het bijenonderzoek waren. Daarop kreeg ik een antwoord dat in ambtelijk opzicht perfect was, maar voor het overige nou niet bepaald inspiratie bood.
Misschien nog wel ernstiger van aard is dat men bij WUR bepaalde typen onderzoek en experimenten niet wil uitvoeren, waarmee zou kunnen worden aangetoond dat de zelfbedachte theoriën onjuist zijn. Dit heb ik inmiddels verschillende keren meegemaakt. Aan de kosten van de door mij voorgestelde experimenten kan het niet liggen, tenzij men dat wil optuigen tot een uitgebreid jarenlang onderzoek inclusief stuurgroepen, begeleidingscommissies en dergelijke.
Ronduit fataal van aard is het gegeven dat men bij WUR in allerlei adviesorganen zit, bijvoorbeeld voor het beoordelen van subsidie-aanvragen. Op die manier houdt men allerlei nuttige en waardevolle projecten tegen ten gunste van de eigen onzinnige voorstellen. In het radioprogramma Argos van 30-09-2017 wordt uitgelegd hoe dit allemaal in zijn werk gaat bij ZonMW. Er is geen reden te veronderstellen dat dit elders anders toegaat. De fataliteit zit in de gevolgen voor innovatietrajecten, i.c. het onthouden van adequate oplossingen voor sectoren binnen de maatschappij. Veel sectoren hebben daarmee te maken.
WUR academische instelling?
Het is dus maar de vraag of WUR ook een wetenschappelijke instelling is, want echte wetenschap berust op het experiment in de praktijk en de bereidheid om de wetenschappelijke theoriën ter discussie te stellen. Hiervan is bij WUR geen sprake. Bovendien bestaat het merendeel van wat daar geproduceerd wordt uit rapporten, die niet aan een wetenschappelijke review onderworpen zijn geweest. Er wordt hier in veel gevallen volkomen onterecht meegelift op de universitaire status. Ronduit vreselijk zijn de vele zelf gecreëerde nieuwsfeiten over zaken die niet degelijk onderzocht zijn of helemaal niet door WUR zelf zijn onderzocht.
Mijn voorheen bestaande idee dat men daar interesse heeft in het (helpen) bij het vinden van oplossingen voor maatschappelijke problemen heb ik laten varen. Ze zijn vooral bezig met het zoeken van problemen, die dan door middel van onderzoek op de kaart gezet worden en vervolgens onder het handhaven van een monopolie leiden tot een hoop regelgeving.
