In een vroege fase van mijn eigen onderzoek naar het fenomeen ‘bijensterfte’ kwam ik erachter dat ‘virusproblemen’ altijd voorafgegaan worden door bacteriële problemen. Hier geef ik een nadere toelichting, die bepaaldelijk relevant is voor wat we nu meemaken met het coronavirus SARS-CoV-2 en de daaraan toegeschreven ziekte, nu nog Covid-19 genoemd. Ik geef ook nog twee andere voorbeelden. De betekenis hiervan is dat, als mijn analyse juist is dat bij Covid-19 sprake is van bacteriële infectie, ook andere maatregelen en initiatieven nodig zijn.

Beschrijving ziekteproces

Belangrijk is te weten dat het beschrijven van een (ziekte)proces veel moeilijker is dan het doen van een virusbepaling. Een dergelijke beschrijving van een ziekteproces moet betrekking hebben op het totale traject, vanaf het eerste begin tot het verschijnen van symptomen, tot het daarna meer of minder ernstige ziekteproces, eventueel leidend tot een fatale afloop. Mijn veronderstelling is dat men bij de analyse van de ziekte Covid-19 ergens halverwege is begonnen en het eerste deel heeft overgeslagen. Als dat waar is, dan hebben we te maken met een ‘fatal error’. Dat is de derde fatal error die ik in dit domein heb getraceerd.

Bijenkast als microbiologisch systeem

In de loop der tijd ben ik de bijenkast steeds meer als een microbiologisch systeem gaan beschouwen met de daarbij horende fermentatieprocessen. Het gaat simpelweg om de gisting van suikers. Welke stoffen daaruit ontstaan is afhankelijk van welke micro-organismen (gisten, schimmels, bacteriën) aanwezig zijn. Hieruit kan heel veel over de gezondheid en het gedrag van de bijen verklaard worden, bijvoorbeeld omdat er verandering in zuurgraad optreden of omdat er neurologisch actieve stoffen gevormd worden.

Ongewenste processen

In zo’n microbiëel systeem kunnen natuurlijk ook ongewenste processen optreden, dat noem ik ‘bad fermentation’. Daaruit weet ik dat er eerst 'bad fermentation' in de bijenkast is en dat de virussen later komen. Bijenvirologen hielden en houden zich voornamelijk bezig met volwassen bijen, daarin kunnen allerlei virussen voorkomen. De teller staat nu op circa 40, een paar jaar geleden was dat circa 20. De fermentation is afhankelijk van de voeding die de bijenkast binnengebracht wordt (nectar, stuifmeel), alsook van alle micro-organismen die daarop meekomen en in de lucht zitten die de bijenkast binnenkomt (ventilatie). Een voorbeeld van zo’n fermentation is overmatige gisting, waarbij veel koolzuur (CO2) vrijkomt. Dit CO2 verdringt de zuurstof in de bijenkast, waardoor de situatie zuurstofloos of bijna zuurstofloos wordt. Vanaf dat moment neemt de energieproductie in de bijen met 85% af, met alle gevolgen vandien.

Belangrijkste buiten beschouwing laten

Dit hele concept van de bijenkast als microbiëel systeem is door mijzelf geconstrueerd aan de hand van vele wetenschappelijke publicaties. Zie http://ferrobee.com/wp-content/uploads/Presentatievoorimkerverenigingenversie02-02-2017-compressed.pdf. De onderzoekers bij de instituten, abusievelijk wetenschappers genoemd, hebben de zaak nooit zo bekeken en hebben dus ook de bad fermentation nooit herkend. Ze keken alleen maar naar varroamijten en virussen, die allerlei ‘ziekten’ zouden veroorzaken. De virussen en de mijten kwamen altijd ‘van buiten’, ‘uit Azië’). Bacteriën werden nooit genoemd, behoudens enkele ziekten die in het broed (larven) voorkomen. In de bijenwetenschap heeft men dus nagelaten om zo ongeveer het belangrijkste buiten beschouwing te laten. Een reden is dat fermentatiebiologie in wezen ouwe koek is, waaraan wetenschappelijk niet zoveel eer is te behalen. Virussen zijn nieuw, altijd is er wel een nieuw type te vinden. Daar krijg je subsidie voor, daarover kun je publiceren en hoog in de rankings komen.

Luchtverontreiniging

Mens en dier ademen voortdurend allerlei micro-organismen in, die zich in de lucht bevinden. Deze kunnen zich in alle onderdelen van het ademhalingssysteem (neus, keel, bronchi, longen) terecht komen en zich daar eventueel vermeerderen. Als er met die ingeademde lucht ook nog eens voedingsstoffen meekomen (stikstofverbindingen, mineralen, enz.) dan is er een grote kans op vermeerdering van al die micro-organismen. Bacteriën zijn de eersten die daarvan profiteren. Virussen niet, die zijn niet levend, en kunnen ook veel moeilijker allerlei voedingsstoffen opnemen en direct benutten.

Situatie in China

Gelet op de enorme luchtverontreiniging in Chinese steden en elders in de wereld kan men zich voorstellen, wat de mensen allemaal in de loop der tijd binnen hebben gekregen. In mijn eerste artikel van 25-01-2020 over de ziekteuitbraak in Wuhan heb ik de veronderstelling geuit dat er sprake moet zijn geweest van een conditionele factor, die beslist niet alleen daar aanwezig is.

‘Virus’uitbraak in tomatenteelt

Iets vergelijkbaars speelt bij een andere ‘virusuitbraak’ die nu actueel is: sinds een jaar of twee is er een ziekte in de tomatenteelt. Niet alleen in Nederland overigens. Voorheen werd dat een bacteriëel probleem genoemd, nu heet dat een virusprobleem. Wetenschappelijk vastgesteld! Door WUR. Op die manier is de betreffende bacterie als het ware verwijderd. Oude wijn in nieuwe zakken.

‘Virus’ziekte sinaasappelteelt

Een ander voorbeeld: Sinds een jaar of 10 is er een ziekte in de sinaasappelteelt (meer dan de helft van de sinaasappelbomen in Florida dood, verwerkingsindustrie ingestort, grote aantallen dorpen verlaten en verpauperde dorpen, ik heb dat zelf gezien in 2012). Aanvankelijk dacht men dat het 'een virus' was, vele jaren later is vastgesteld dat het toch een bacterie is. Ik heb het hier over de citrus greening disease, 'komt op meer plaatsen voor'. Oftewel wereldwijd.

Moment van diagnose-stelling en door wie

De verwarring over het nou 'een virus' is of 'een bacterie' is steeds te herleiden tot het moment dat men de diagnose stelt en wie de diagnose stelt. Op die manier zijn problemen met bijen 'virusproblemen' genoemd. Idem dito met de merels, die ook dood zouden gaan 'door een virus'. Nu schijnen het de mezen te zijn. Ook ‘een virus’. Meer hierover in mijn artikel over zoönosen, zie https://www.science-in-water.com/Nederlands/zoonoses.html