De publicatie Honey bee predisposition of resistance to ubiquitous mite infestations (aanleg voor resistentie bij de honingbij tegen alom aanwezige infectie met mijten) https://www.nature.com/articles/s41598-019-44254-8 is een voorbeeld van volkomen doorgeslagen wetenschap. De auteurs beweren in deze publicatie dat ze de genetische informatie hebben gevonden waarmee de bij zich zó zou aanpassen dat deze de reproductie van mijten reduceert.
Details van details van details
Men houdt zich hier bezig met details van details van details. De lieden die zich hiermee bezig houden (onder ander Blacquière van WUR en de Graaf van U-Gent – de ‘Honeybee Valley’) en dit gepubliceerd hebben ten gunste van hun eigen glorie, maken zeer ernstige denkfouten. De allergrootste denkfout, tevens een methodologische denkfout, ga ik hier niet vermelden. Die ligt in het privédomein en is principe goud waard.
Een denkfout, die ik wel wil aanwijzen, heeft betrekking op ‘varroa als oorzaak van de wereldwijde verliezen aan bijenvolken’. Ze schrijven: The ubiquitous ectoparasitic mite Varroa destructor, an invasive species from Asia, is the most important biological driver of global losses of honey bee, Apis mellifera, colonies.
Co-incidentie
Als één ding duidelijk is over ‘varroa’, dan is het wel dat het hier gaat om een co-incidentie (tegelijk voorkomen), oftewel in gevallen dat bijen/bijenvolken verloren gaan is er vaak ook sprake van de aanwezigheid van varroamijten. Beslist niet altijd, want ook zonder varroamijten kunnen bijenvolken het loodje leggen.
Dat de varroamijt uit Azië hierheen gekomen is de meest herhaalde halve waarheid rondom dit onderwerp. Een exoot kan zich immers alleen vestigen als de omstandigheden daarvoor gunstig zijn, bijvoorbeeld doordat die een bepaald mechanisme heeft die dat vergemakkelijkt of waarmee die beter kan concurreren.
Volgens de auteurs is reproductie puur een feromoon-gestuurd proces. Dat wijst eveneens op denkfouten, want dat houdt dan tevens in dat de verschillen tussen man en vrouw door één stofje bepaald worden.
Verkeerde probleem oplossen
Men zou kunnen zeggen dat men werkt aan het oplossen van het verkeerde probleem. Uiteraard willen de heren deze discussie niet aan. Een discussie vindt wel wel plaats in de wetenschappelijke gremia, maar die heeft dan betrekking op de zelf-geschapen beperkte wetenschappelijke ruimte, die mijlenver verwijderd is van de imkerij en alles waar men daar graag een antwoord op wil hebben.
Weg kwijt
Deze publicatie is een voorbeeld van hoe wetenschappers zich in allerlei details begeven, die zijzelf al nauwelijks begrijpen, laat staan derden (bijvoorbeeld peer reviewers), die de inhoud op hun waarde moeten beoordelen. Wanneer dergelijke uiterst gecompliceerde publicaties over een bepaald onderwerp verschijnen, waarbij men zich in allerlei details verdiept en nauwelijks te achterhalen is wat men nou precies heeft gedaan, dan is dat een teken dat men de weg volledig kwijtgeraakt is.
Steeds herhaalde belofte
Imkers worden via de onder de informatie-dictatuur van onderzoeksinstituten staande verenigingen van bijenhouders opgezadeld met de belofte van ‘varroaresistente bijen’. Die belofte al bestaat sinds men varroamijten in de bijenkasten waarnam. Dat wordt via deze ‘nieuwe benadering’ nog eens verlengd. De vraag waarom varroamijten überhaupt aanwezig zijn is nooit gesteld en dus ook niet beantwoord, behoudens zeer vage tot in het eindeloze herhaalde verklaringen zoals dat de mijt uit oost-Azië hierheen gekomen is.
Brainwashing
Imkers zullen moeten begrijpen dat zij door het toedoen van deze lieden, die geen enkele notie hebben van de zaken die er bij het bijen houden werkelijk toe doen, voortdurend gebrainwashed zijn en worden. Via de imkerorganisaties.
