WUR meldt op https://www.wur.nl/nl/nieuws/Zijn-de-milieurisicos-van-neonicotinoiden-klimaatgevoelig.htm dat uit onderzoek gebleken is dat imidacloprid in Bangladesh al bij veel lagere concentraties schadelijk is voor waterorganismen dan in gematigde gebieden. Met andere woorden: het middel lijkt in Bangladesh veel giftiger te zijn dan in Nederland (aldus WUR).
We hebben hier weer te maken met een sterk staaltje van gepolitiseerde berichtgeving. Dat zit ‘m in het gebruik van het woord ‘giftig’. Dit woord is overigens ook terug te vinden in de betreffende wetenschappelijke publicatie https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0269749117345694.
Geen idee
De bij dit onderzoek betrokken prof. van den Brink zegt ‘geen idee te hebben wat de reden is voor dit verschil in gevoeligheid’. Om vervolgens met de Pavlov-reactie te komen dat het eventueel door het klimaat komt. Dergelijke speculaties tonen opnieuw de vooringenomenheid van onderzoekers, die zich wetenschappers noemen. Lezers, dit zijn geen wetenschappers, dit zijn mensen die gewoon onderzoek wat doen en maar wat zeggen en er allerlei niet relevante zaken bij halen.
Leidingwater
Om op grond van wat microcosmos experimenten te spreken over ecologische risico’s gaat wel erg ver, temeer omdaarbij leidingwater was gebruikt. Leidingwater bevat natuurlijk geen organische stof bevat waaraan normaal gesproken stoffen zoals imidacloprid binden. De looptijd van de experimenten was nogal kort, namelijk 28 dagen. Men heeft een eigen beperkte afgegrensde wetenschappelijke ruimte gecreëerd, waarbinnen men iets heeft gedaan en heeft gemeten. Dan dergelijke konklusies trekken over een groot ecologisch gebeuren is de zaak vanuit het detail opblazen, grote bellen blazen.
De konklusie uit de betreffende publicatie https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0269749117345694 had namelijk net zo goed kunnen zijn dat imidacloprid totaal geen invloed heeft op alle soorten fytoplankton (= algen). Men heeft alleen bepaalde veranderingen in het zoöplankton (watervlooien, raderdiertjes, enz.) waargenomen.
Denkfouten
Een merkwaardige denkfout is de veronderstelling dat met regelgeving milieurisico’s weggenomen kunnen worden. Het is een voorbeeld van hoe wetenschappers uitspraken doen over zaken die buiten hun kennis en competenties liggen. Een andere fout zit er al in door neonicotinoïden als insecticide aan te duiden. Wetenschappelijke laboratoriumkletskoek. De domheid zit er dan ook in dat hij aanneemt zonder dit zelf te verifiëren. Er staat in de lijst met referenties geen artikel vermeld dat over de werkingswijze van imidacloprid gaat. Ik ga hier echt niet uitleggen hoe dit werkelijk in elkaar zit (zie elders op mijn website).
Overigens is dit onderzoek van WUR gewoon een kopie van wat anderen al veel eerder (voor 2008) hadden uitgevoerd.
Referenties op aanvraag.
